شاخص های سنجش شعب بانک ها چیست؟

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری اخبار بانک، این موضوع که به نظر ساده است در عمل چنانچه بطور ناصحیح سیاستگذاری شود ممکن است بانک را با چالش مواجه کند. باید دید چه معیارهائی را می توانیم معیار سنجش شعب بانک بدانیم برای اینکار بهتر است مروری به اهداف بانکها در سطح کلان بیاندازیم.

اهداف بانکها در کل می تواند یکی از چهار هدف ذیل و یا برگرفته از این چهار هدف عمده باشد:

۱- ایجاد ارزش افزوده در منابع اعم از منابع انسانی ، منابع مادی ( سپرده ها ) و فیزیکی
۲- ارتقاء سهم از کل بازار پولی
۳- بسط و گسترش بانکداری نوین
۴- ایجاد رضایت مندی برای سهامداران و صاحبان سرمایه

اینک با توجه به اهداف ذکر شده به نظر می رسد در معیارهای سنجش نیز باید اهداف مزبور مورد دقت و بررسی بانکها برای میزان دستیابی به این اهداف قرار گیرد از بین این اهداف یکی ایجاد رضایت مندی برای صاحبان سهام است که به تعبیر دیگر می توان به سوددهی بانکها در این رابطه اشاره داشت.اما سئوال این است آیا سوددهی می تواند معیاری برای سنجش در سطح شعب بانک باشد؟

به نظر می رسد نباید سوددهی را ملاکی برای سنجش شعب بانک در نظر بگیریم و برای این ادعا دلائل زیر را دارم:
۱- امکان انتقال حسابهای سود و زیانی بطور کامل در سطح شعب بانک ها به هیچ عنوان میسر نیست.

۲- مسئولین شعبه تحت سیاستهای کلان بانک فعالیت می کنند و چون اختیارات تام ندارند نمی توان عملکرد و سوددهی را معیار مناسبی برای آنها دانست.

۳- چون شعب بانک ها تحت استراتژی کلان بانک فعالیت می کنند لذا ممکن است جذب منابع در برخی شعب بیشتر اما بدلیل ظرفیتهای آن شعب یا سیاستهای بانک مصارف در جای دیگری انجام پذیرد،بنابراین نمی توان انتظار داشت سوددهی معیار مناسبی برای سنجش باشد چه در این صورت ممکن است واحدها با هدف سوددهی از حدود و نسبتهای مصارف به منابع تجاوز نموده تا خود سودده شوند اما بانک را دچار مشکلات و هزینه های ناشی از کمبود نقدینگی کنند.

۴- بانکداری روز به سمت بانکداری متمرکز ( Core banking) در حرکتند و این یعنی تمرکز حسابها در یک واحد ستادی که مدیریت ترازنامه نیز در آنجا است بنابراین با نگاه سنجش سود در سطح شعب مجبور به این می شویم برعکس بانکداری نوین حرکت کنیم و ناگفته اثرات آن پیدا است.

۵- در ساختار سازمانهائی که بصورت شرکت اصلی و فرعی اداره می شوند ملاک سوددهی می تواند عامل مهمی برای سنجش مدیران شرکتهای فرعی تلقی شود اما در ساختار بانکها و البته رابطه شعب با ستاد این حالت وجود ندارد و بر اساس استانداردها نمی توان تفکیک سود و زیان را برای شعب متصور شد البته بدیهی است در همین بانکها شرکتهائی که در حکم تابعه هستند. مانند شرکتهای سرمایه گذاری بانک ها باید با معیار سوددهی مورد سنجش قرار گیرند و حتی نمونه دیگر را می توان شعب مناطق آزاد تجاری دانست که با سرمایه منفک شده مشغول فعالیت هستند.

۶- شعب باید کار اصلی بانک یعنی جذب منابع و تخصیص آن را در راستای سیاستهای کلان بانک به انجام برسانند بنابراین عمده شاخصهای سنجش شعب باید بر اساس میزان جذب منابع و تخصیص آن و آن نیز بر اساس سیاستهای ابلاغی انجام پذیرد.

با توجه به دلائل فوق اعتقاد راسخ دارم در نظر گرفتن شاخص سوددهی برای شعب می تواند اثرات منفی برای مجموعه بانک را بهمراه داشته باشد.