روش کار در کریپتو بانکینگ (CB) استفاده از ارزهای دیجیتالی توسط شرکتها در صنعت فناوری مالی و صنایع خدمات مالی است. در واقع استفاده از رمز ارزها برای مقاصدی مانند حفظ و ذخیره موجودی ها، پرداخت ها و نقل و انتقال پول، و حتی کسب سود امکان پذیر است.

در حالی که علاقه مندان به ارزهای دیجیتال سالهاست در حال بحث و گفتگو در مورد این ارزها هستند، طی سالهای اخیر رمز ارزها به ابزارهای مفیدی تبدیل شده اند که برای اکثر مردم قابل دسترسی می باشند. از طریق کریپتو بانکینگ می توان توسعه اجتماعی و اقتصادی را در سراسر جهان، از جمله در کشورهایی با اقتصاد ضعیف، بهبود بخشید.

در مورد اقتصادهای ضعیف، بانک جهانی خاطرنشان می کند که میزان فقر به طور غیرقابل انتظاری در سراسر جهان وجود دارد و مزایای رشد اقتصادی در همه کشورها و مناطق به طور مساوی توزیع نمی شود، و بروز جنگ های داخلی و سقوط دولت ها در کشورهای در حال توسعه، اتفاقی است که در اثر آشفتگی های اقتصادی به وقوع می پیوندد.

علاوه بر این، فقر تا حد زیادی ناشی از عوامل اقتصادی از جمله عدم دسترسی به منابع مالی و تداوم تورم در جوامع است. هم چنین، مطالعات نشان می دهد که از بین رفتن اعتماد عمومی و وجود موسسات دولتی فاسد برای توسعه اقتصادی مضر هستند.

از طرفی در مقایسه با ارزهای رسمی صادر شده از سوی بانکهای مرکزی مانند یورو یا دلار آمریکا، کریپتو بانکینگ در کشورهای در حال توسعه، خود دارای مزایا و معایب متعددی است که درک فناوری های زیر بنای این نوع بانکداری برای کنترل و مدیریت این مزایا و معایب بسیار مهم می باشد. فناوری بلاک چین جزء مهمی از اکوسیستم کریپتو بانکینگ است که این نوع بانکداری برای عملیات خود به شدت به آن متکی است.

از آنجائیکه کریپتو بانکینگ بواسطه بهره مندی از فناوری بلاک چین، مولفه های اصلی اعتماد مانند پاسخگویی و باز بودن را در بر می گیرد، تعاملات بدون اعتماد را فراهم می کند، که بخش مهمی از ایجاد اعتماد است. زیرا در فناوری بلاک چین از تکنیک های اجماع، توابع هش، رمزنگاری کلید عمومی و خصوصی برای کنترل معاملات استفاده می شود. به همین دلیل است که امنیت بلاک چین در برابر کلاهبرداری و حملات برقرار است. این بدان معناست که لازم نیست به طرف مقابل اعتماد شود، و کاربران فقط کافی است به بلاک چین اصلی و شبکه ای که آن را پشتیبانی می کند اعتماد داشته باشند.

در معاملات دیجیتالی مرسوم، موسسات  مالی و بانک ها همه تراکنش ها را با ارزهای رسمی انجام می دهند، و در این حالت مشارکت واسطه ها نه تنها زمان را هدر می دهد، بلکه موجب افزایش هزینه ها برای مصرف کنندگان نهایی نیز می گردد.
ولیکن کریپتو بانک ها بواسطه استفاده از فناوری بلاک چین توسط دولت ها مدیریت نمی شوند. به این ترتیب، آنها محدود به یک جغرافیای خاص نیستند و می توانند معاملاتی در سطح جهانی داشته باشند. به عبارت دیگر، بیت کوین (و آلت کوین های مشابه آن) می تواند به عنوان جایگزینی برای رابط نقل و انتقالات مالی، به ویژه برای حواله ها و سایر نقل و انتقالات کوچک بین المللی استفاده شود. با توجه به ماهیت جهانی سیستم بانکداری رمزنگاری شده، اغلب انتقال پول از طریق مرزها ارزان تر از ارزهای صادر شده توسط بانک های مرکزی است و با حذف واسطه ها، انتقال پول نیز سریعتر انجام می شود.

با این حال، این پرداخت های مستقل فرا مرزی معایبی نیز دارد که نمی توان آنها را نادیده گرفت. توانایی انتقال عواید غیرقانونی یا تأمین مالی فعالیت های تروریستی بدون دخالت دولت ها یکی از ویژگی های آن است. به عنوان مثال در معاملات بیت کوین، کاربر برخلاف انتقال پول سنتی ناشناس است.

علاوه بر این، عدم تمرکز و عدم انعطاف پذیری در برنامه عرضه بیت کوین منجر به نوسانات زیادی شده است. به اضافه اینکه نوسانات بالای قیمت ها، که در مورد اکثر رمز ارزها نیز به همین علت اتفاق می افتد، حفظ و نگهداری پول و عقد قرارداد با آنها را مشکل ساخته است.

بواسطه پروتکل هایی که در عرضه  کریپتو بانک ها  تعریف شده است، هیچ دولت یا بانک مرکزی نمی تواند آن را تنظیم گری نماید. در نتیجه، نمی توان جریان پول را کنترل و محدودیتی دراختیارات آنها ایجاد کرد.

در یک کلام میتوان عنوان کرد که کریپتو بانکینگ هم می تواند مفید باشد و هم می تواند مختل کننده باشد و باعث اختلال آهسته اما مداوم سیستم مالی سنتی گردد.
   
مسعود خرقانی