به نام خداوند عدل و انصاف
دی ماه یا بهمن ماه ۹۳ بود که اوضاع میزان آشفته شد و هر روز تجمع و تجمع در میدان جانباز مشهد و وعده های نماینده اقتصادی استاندار و اخباری مبنی بر اینکه میزان مشکل ندارد و تراز میزان مثبت است و میزان در حال دریافت مجوز از بانک مرکزی است.... و هزاران صحبت دیگر.
۸ماه است که از این موضوع می می گذرد و باز هم فقط وعده .وعده اینکه بانک صادرات به طور قطع با در نظر گرفتن خط اعتباری ورود می کند و اموال میزان را می فروشد و چند روز بعد می گویند صادرات بانک خصوصی است و نمیتواند به این موضوع ورود پیدا کند.
در اینجا چند سوال مطرح است : اول آنکه فقط بانک صادرات در ایران وجود دارد که از ابتدای مشکل صحبت از این بانک بوده و هست؟ و اینکه چرا با بحث واگذاری اموال و سپرده ها به یکی از بانک های دیگر مطرح نیست ؟
اگر سپرده ها همراه با اموال واگذار شود بسیاری از مردم پول خود را برداشت نخواهند کرد و باید پرداخت ها بصورت درصدی از سپرده ها باشد نه پلکانی که همه مردم راضی باشند .
سوال بعد اینکه چرا ما در حل مسائل داخلی همت عالی نداریم و فقط در زمینه حل مسائل خارجی و منطقه ای و مسائلی که بازتاب جهانی دارد می توانند خودی نشان دهند؟ در مسأله میزان به غیر از قصور برخی، مقصر دیگری وجود دارد؟
آیا مردم شرق ایران جزء این آب و خاک نیستند ؟ آیا ما مردم خراسان برای این مرز و بوم شهید و جانباز نداده و در بحث های ملی مشارکت نداشته ایم که به فراموشی سپرده شده ایم؟
آیا این درست است که ما را با نام بانک صادرات به سخره گرفته اید؟ تاکنون دردنامه های زیادی منتشر شده چه بصورت ایمیل به خبر گذاری ها و چه در ذیل اخبار منتشر شده راجع به میزان. عاجزانه تقاضا دارم مسئولان به درد و دل یکی دو نفر گوش دهند. ذیل یکی از اخبار در جایی دیگر صحبت از هم پاشیدن زندگی مردم و استیصال در حدی است که به پول سود دار روی آورده اند. از مال زن بیوه و بچه های یتیمش تا پدری پیر و پول جهیزیه ، و کسی که از سود پول خود میتوانست کمی چرخ زندگی اش را بچرخاند.
آیا برای میزان هیچ راه حل دیگری وجود ندارد؟ منتظرید سهراب بمیرد و بعد نوش دارویی بیاورید؟ بهای رفع این مشکل چیست؟ بگویید بهای آن را بپردازیم. آیا غیر از این است که به وام ها هم چنان سود تعلق می گیرد و از حساب سپرده ها سودش را کسر کردید؟
علی آبادی/یک ایرانی سپرده گذار
